گوشی پزشکی : پیشینه ی گوشی پزشکی به دوران بسیار دور بر می گردد، سال های که هنوز تجهیزات پزشکی مجهز وجود نداشت.اما گوشی پزشکی توسط شخصی به نام رنه لاینک ساخته شد و این گوشی در نمونه های اولیه خود فقط دارای یک دهانه بود که روی گوش قرار می گرفت و بخش بزرگتری نیز داشت که آن را روی سینه بیمار می گذاشتند.
گوشی پزشکی به عنوان وسیله ی می باشد که می توان صداهای ضعیف و داخلی در بخش های مختلف بدن را با آن تقویت کرد ، این گوشی با نام استِتوسکوپ هم شناخته شده است و نام علمی آن به انگلیسی نیز Stethoscope می باشد.
با وجود این گوشی دیگر نیازی نیست پزشک سر خود را بر روی سینه بیمار قرار دهد و معاینه را انجام دهد . گوشی به زبان ساده تر برای سمع قلب ، ریه و گاهی شکم بکار می رود.
گوشی پزشکی معمولا دارای سه قسمت اصلی می باشند که قسمت اول آن روی بدن فرد قرار می گیرد و قسمت زنگوله ی آن ارتعاش های بدن را به ارتعاش های صوتی تبدیل می کند و کمی تشدید می نماید. بعد از آن صوتی که حاصل می شود وارد لوله یا لوله های هدایت کننده صدا می گردد . در نهایت به واسطه گوشی های مخصوص وارد گوش پزشک می شود. گوشی های پزشکی نمونه های گوناگونی داشته اند.به صورت معمول دیافراگمی گوشی که دارای سطح زیادتری است برای گوش دادن صداهای متفاوت بدن به کار میرود.
بخش زنگونه ی آن که نام bell دارد معمولا پرده ای نداشته و تنها برای مواردی است که آن قسمت بدن بمی خاصی داشته باشد و با استفاده کردن از قسمت زنگوله ای این کیفیت را تشدید می کند.
معلومات تان تا اندازه نبود که بسیار مستفید شویم